Als het product niet langer de oplossing is, is het dan een oplossing om het product te subsidiëren? Ik stel mij deze vraag naar aanleiding van de plannen van de Franse president Emmanuel Macron. Hij wil namelijk 8 miljard euro aan steunmaatregelen uittrekken voor de noodlijdende Franse auto-industrie.
De verkoop van personenwagens is door toedoen van de Corona crisis gekelderd. De Franse constructeurs Renault en PSA hebben het water zo ondertussen tot aan de lippen staan. Astronomische besparingen, sluiten van fabrieken, en ontslagen, lijken dan ook meer dan ooit de enige optie om te overleven. Maar dat is buiten, redder in nood, president Macron gerekend. Wie straks een nieuwe elektrische wagen koopt in Frankrijk krijgt zo maar even 7000€ toegestopt van vadertje staat. Daarmee wil Macron ervoor zorgen dat er in Frankrijk tegen 2025 minstens 1 miljoen EV’s verkocht worden. En hij wenst zo Renault en PSA op de kaart zetten als Europese grootmacht op EV vlak.
Maar is dit wel een goed plan? Zorgen deze steunmaatregelen wel voor overlevingskansen op lange termijn? Wat als het product auto niet langer de oplossing is? Is het dan een oplossing om in het product te investeren?
Met dit soort maatregelen blijft het voor de constructeurs 'business as usual', steeds meer stuff (auto’s) verkopen. Akkoord, deze keer met een zero emission aandrijflijn, wat ik overigens alleen maar kan toejuichen. Maar in basis blijft hun businessmodel ongewijzigd: auto’s produceren en verkopen, zo veel mogelijk liefst. Elk jaar meer. Pure verkoop van producten, daar zijn ze goed in! Dan stel ik mij de vraag: hebben we ondertussen in Europa de peak-stuff niet bereikt? Het moment waarop de markt voldaan is, en er niet meer exemplaren kunnen verkocht worden? Bovendien is ondertussen ook ons wegennet helemaal verzadigd, en rijden we ons iedere dag hopeloos vast. Er kunnen gewoon geen wagens meer bij...
Als je het mij vraagt, dan gaan dit soort maatregelen de constructeurs zeker niet aanzetten tot verandering. Integendeel zelfs, je gaat ze stimuleren om te blijven doen wat ze al deden. De aandrijflijn verandert wel, het businessmodel niet. Waarbij ze op termijn gedoemd zijn om ten onder te gaan.
Beste President Macron, u bent de nagel aan hun doodskist, u wiegt ze enkel verder in slaap, en de kater gaat straks des te groter zijn!
Het is een beetje zoals het Chinees spreekwoord zegt: “Geef een man een vis en hij heeft eten voor één dag, leer een man vissen en hij heeft eten voor heel zijn leven.” President, u zorgt enkel voor lapmiddelen op korte termijn, terwijl ze opnieuw moeten leren vissen om de toekomst te overleven. Hebben we dan echt niets geleerd uit de afgelopen periode? Meer auto’s, zelf met andere aandrijflijn, zijn niet langer een oplossing voor ons mobiliteitsprobleem. Andere vormen van mobiliteit, gecombineerd met een gedragsverandering op vlak van wonen en werken, zijn dat wel. Bedrijven en burgers willen oplossingen, niet meer stuff. Tot dat besef zijn velen onder hen ondertussen wel gekomen, ze zijn gewoon keihard met hun neus op de feiten gedrukt.
Dus mensen aanmoedigen om meer en nieuwe stuff te kopen, heeft enkel een korte termijn effect.
Vandaag geef je ze 7000€ om een nieuwe wagen te kopen, en je zal ze in veel gevallen overtuigen. Maar welke meerwaarde biedt dit nieuwe exemplaar voor de eigenaar tegenover zijn vorige exemplaar? Juist ja, steeds minder. Het is zoals de nieuwe I-Phone versus de vorige. Bovendien lost deze nieuwe wagen ‘s mans mobiliteitsprobleem niet op. Dus hoeveel ga je ze morgen moeten geven om weer te veranderen?
Investeren in het product is dus de oplossing niet, niet voor de fabrikant van het product, en ook niet voor zijn eigenaar. Beste president Macron, daarom mijn advies: investeer in de oplossing!
